Choroba Peyroniego jest zaburzeniem tkanki łącznej spowodowanym nadmiernym i nieregularnym odkładaniem kolagenu w formie blaszek. W efekcie dochodzi do powstania wyczuwalnej blizny, bólu i deformacji prącia.
Choroba Peyroniego nie jest pierwszym schorzeniem urologicznym, które przychodzi nam na myśl. Jednakże nie częstotliwość jego występowania staje się trudnością w leczeniu. O ile sama choroba dotyka 0,4-9% mężczyzn, o tyle nie jest to dolegliwość dająca się wyleczyć za połknięciem jednej magicznej tabletki.
Pacjenci dotknięci owym schorzeniem często szukają pomocy w różnych zakątkach medycyny. Z pewnością niezwykle ważne są trzy jej dziedziny – fizjoterapia, chirurgia i farmakologia. Ta ostatnia zdaje się być najprostsza w odbiorze, przyjazna i mniej inwazyjna.
Lubimy leczyć się sami. W domowym zaciszu, bez chodzenia po lekarzach, bez ujawniana swoich problemów innym. Jednak nie zawsze jest to możliwe. Niestety brak jest cudownej maści na Chorobę Peyroniego.
Niezwykle istotne jest, aby terapię dobrać w sposób umiejętny, a pacjenta obdarzyć holistycznym podejściem. Niekiedy wymagana będzie operacja chirurgiczna, a czasem poprawę przyniesie fizjoterapia z użyciem zabiegów ESWT.
W głowach naukowców jest jednak ciągłe dążenie do maksymalnego ułatwienia terapii pacjentom. Chcąc, nie chcąc sprowadza się to poszukiwania odpowiedzi w farmakologii.
Czyż nie byłoby prościej, gdyby istniała jedna pigułka, maść, albo plaster, który pomógłby w pozbyciu się nieprzyjemnych dolegliwości?
Fakty są takie, że często dopiero łączenie metod z różnych pól nauki sprawia, że można maksymalizować efekty. Jednak w pogoni za rozwijającą się dziedzina farmacji w tym zakresie postanowiliśmy skupić się na preparatach stosowanych w chorobie Peyroniego.
Wśród nich znajdą Państwo zarówno te zalecane dzisiaj, jak i metody czysto historyczne.
Ów przegląd będzie dobrą wskazówka dla pacjentów, aby mogli skutecznie poszukiwać rozwiązań swoich problemów i bezpiecznie unikać magicznych lub przestarzałych rad z internetu.
W CENTRUM KORE w Swarzędzu koło Poznania oraz w placówce partnerskiej w Krakowie mamy wieloletnie doświadczenie w leczeniu Choroby Peyroniego.
Zadzwoń – Wielkopolska:
Tel: 503-733-127
Plac Zielony 26, 62-020 Swarzędz
Zadzwoń – Małopolska – Kraków:
Tel: 12 375 14 77
Gabinet UROLOGICZNY Dr Paweł Pilch, ul. Krowoderska 17, 31-141 Kraków
Choroba Peyroniego – leki
| Lek | Mechanizm działania | Skuteczność |
|---|---|---|
| Witamina E | Redukcja wolnych rodników | Brak dowodów na jej skuteczność 1 |
| Potaba | Hamowanie wydzielania glikozymglikanów | Zmniejsza rozmiar blaszki, bez wpływu na krzywiznę 2,3 |
| Tamoksyfen | Zmniejsza się fibrogenezę w osłonce białawej | Brak poprawy rozmiaru blaszki lub krzywizny 2 |
| Kolchicyna | Hamuje odkładanie kolagenu i zmniejsza ekspresję TGF-beta | Zmniejsza rozmiar blaszki, bez zmian w zakrzywieniu 2,3 |
| Karnityna | Inhibitor karboksylazy acetylowej Acetylo-CoA | Zmniejsza ból, krzywiznę i zatrzymuje progresję 3 |
| L-arginina | Wzrost poziomu cGMP | W modelach zwierzęcych zmniejsza rozmiar blaszki ekspresję kolagenu typu I 2 |
| Pentoxifyllina | Nieselektywny inhibitor fosfodiesterazy | Poprawia krzywiznę i objętość blaszki 2 |
| Kortykosteroidy | Odpowiedź immunologiczna | Brak poprawy 1 |
| Kolagenase clostridium histolyticum | Degradacja kolagenu międzykomórkowego | Zmniejsza krzywiznę, zapobiega postępowi 2 |
| Interferon alfa-2b | Hamowanie produkcji fibroblastów i kolagenu | Zmniejsza rozmiar blaszki i ból 1,4 |
| Verapamil | Bloker kanałów wapniowych | Brak poprawy klinicznej 2 |
Źródło: https://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2524-177X2019000400208
1) Werapamil
Werapamil – bloker kanałów wapniowych. Blokuje napływ jonów wapniowych do komórek mięśnia sercowego, układu bodźcoprzewodzącego i mięśni gładkich naczyń.
W efekcie uzyskuje się zwolnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zmniejszenia pracy serca i jego zapotrzebowania na tlen.
Stąd lek ten zaliczany jest do IV klasy leków przeciwarytmicznych. Ma również słabe działanie miejscowo znieczulające. Zalecany do stosowania w leczeniu dławicy piersiowej i zaburzeń rytmu serca.
Blokery kanału wapniowego mogą natomiast hamować syntezę i wydzielanie cząsteczek macierzy pozakomórkowej. Zwiększają także aktywność kolagenazy. Stąd próby leczenia choroby Peyroniego w formie iniekcji z wykorzystaniem werapamilu.
Zwykle są to dawki 10mg, dwa razy w tygodniu. U pacjentów, u których wystąpiła pozytywna odpowiedź terapeutyczna na podanie werapamilu iniekcje są kontynuowane przez 6 miesięcy. Działania niepożądane są rzadkie.
Analiza 13 badań in vitro i in vivo wskazała, że podawanie tego leku w formie zastrzyków może być metoda skuteczną. Źródło.
2) Witamina E
Po raz pierwszy zastosowano ją w leczeniu tego schorzenia w 1949 roku. Witamina ta odpowiedzialna jest za usuwanie wolnych rodników, uważanych za jedną z przyczyn zwłóknienia.
Niemniej moc jej działania jest oceniana słabo. Uważa się, że efekty nie odbiegają od analogicznych prób podawania placebo.
Jednakże nie skreśla to zupełnie witaminy E, gdyż wydaje się wykazywać korzystne działanie synergistyczne z innymi lekami i zabiegami.
W związku z jej nieinwazyjnością i niską ceną lek ten może być stosowany nawet dzisiaj w połączeniu z innymi (o ile lekarz nie zaleci inaczej). Witaminę E stosuję się samoistnie w dużych dawkach.
Niemniej należy pamiętać, że nigdy nie udowodniono poprawy wynikającej ze stosowania czystej witaminy E. Sam fakt podawania jej w preparatach skojarzonych utrudnia takowe badania.
3) Kolchicyna
Jest alkaloidem obecnym w różnych gatunkach zimowitu (Colchicum). Mechanizm jej działania nie jest w pełni poznany. Lek hamuje polimeryzacje mikrotubul w metafazie podziałów komórkowych. Zmniejsza w efekcie ruchy i degranulację lizosomów wewnątrzkomórkowych.
W efekcie hamuje fagocytozę kryształów kwasu moczowego przez leukocyty i jest wykorzystywana w leczeniu dny moczanowej. Jednakże wśród efektów znajdują się zmniejszenie syntezy kolagenu oraz zwiększenie aktywności kolagenazy.
Działanie przeciwzapalne leku i powyższe sprawiają, że istnieje możliwość zastosowania go w leczeniu choroby Peyroniego. Niemniej lek ten nie wykazywał obiecujących efektów, bowiem nie przewyższał skutecznością placebo.
Istniały zaś pewne przesłanki do stosowania skojarzonego z witamina E. Jednakże nie jest to dziś przyjęta powszechnie reguła i metoda lecznicza. Skutki uboczne stosowania kolchicyny to głównie problemy jelitowe oraz obniżenie liczby krwinek.
4) Tamoksyfen
Syntetyczny związek o działaniu antyestrogenowym. Wiąże się kompetycyjnie z receptorami estrogenowymi wewnątrz komórek nowotworowych.
Co w efekcie prowadzi do zahamowania nowotworzenia i jest wykorzystywane w leczeniu raka piersi.
W obrębie choroby Peryoniego postuluje się możliwość modulacji wytwarzania czynnika wzrostu TGF-β. W efekcie mogłoby to prowadzić do poprawy w chorobie Peryoniego, jednak nie odnotowuje się poprawy w porównaniu z próbami placebo.
Niski wpływ na poprawę krzywizny członka, jak i efekty uboczne postaci łysienia nie stawiają tego leku w kontrze do popularnych metod fizjoterapii i chirurgii.
5) Para-aminobenzoesan potasu
Lek ten ma aktywność monoaminooksydazy (MAO) i jest środkiem przeciwzłóknieniowym. Substancja ta wykazuje wiele skutków ubocznych jak rozstrój żołądkowo-jelitowy czy nadwrażliwość na światło.
W związku z tym jego (mimo wszystko nadal nikłe) szanse na wprowadzenie poprawy w zmniejszeniu wielkości blaszki (niepotwierdzone poprawą odchylenia prącia we wzwodzie) nie kwalifikują go do zastosowania w lecznictwie.
6) Sterydy
Metody wykorzystujące kortykosteroidy w formie iniekcji odeszły z użycia, ponieważ skutki uboczne przewyższały zasadność ich stosowania.
Ich działanie przeciwzapalne było co prawda obiecujące, a zmniejszenie syntezy kolagenu sprawiało, że leki te w latach pięćdziesiątych budziły zainteresowanie w chorobie Peyroniego, jednak późniejszy brak realnie potwierdzających korzyści danych wyhamował początkową euforię.
Najczęstsze działania niepożądane to zanik tkanek, immunosupresja, zwłóknienie i w efekcie utrudnienie prowadzenia operacji chirurgicznych.
7) Interferon
Ctokina endogenna, odpowiedzialne za regulację odpowiedzi immunologicznej. Interferon ponadto zmniejsza produkcję kolagenu i fibroblastów. Początkowe wyniki badań z okresu wczesnych lat dwutysięcznych były sprzeczne.
Jednak w 2013 roku przegląd retrospektywny dokonany na 127 pacjentach wykazał statystycznie istotną poprawę krzywizny prącia. Zaobserwowano także, że kluczowy jest także dobór odpowiedniej dawki.
terapia interferonem alfa-2b jest leczeniem off-label (poza wskazaniami). Interferon alfa-2b obecnie nie posiada ważnego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w UE.
Z pewnością konieczne są dalsze badania, zwłaszcza z zakresu wielkości i bezpieczeństwa stosowanych dawek. Działania niepożądane wynikające ze stosowania interferonu to głównie bóle mięśniowe, bóle stawów, gorączka, zapalenie zatok, objawy grypopodobne.
8) Estry acetylowe karnityny
Przykładem substancji będącej potencjalnym lekiem w chorobie Peyroniego była propionylo-L-karnityna. Jest to krótkołańcuchowa pochodna karnityny, inhibitor acetylokoenzymu A.
Ma działanie jako przeciwutleniacz. Ponadto przeciwdziała nadmiernej proliferacji komórek śródbłonka. Lek jednak nie zyskał uznania pomimo początkowo pozytywnych opinii na temat jego działania w porównaniu z werapamilem.
Nie udało się uzyskać statystycznej wyższości leku wobec prób placebo.
9) Pentoksyfilina
Jest pochodna ksantyny, poprawia reologię krwi, zmniejsza adhezyjność erytrocytów i zdolność do agregacji ich. Ponadto zwiększa ich elastyczność, poprawia przepływ krwinek przez naczynia włosowate i ogranicza niedotlenienie tkanek.
Substancja zmniejsza zdolność do tworzenia zakrzepów – zwiększa firbynolizę. Wskazana jest w leczeniu zaburzeń krążenia, czynności ucha wewnętrznego i w stanach niedokrwienia mózgu.
Lek jako nieselektywny inhibitor fosfodiesterazy zapobiega zapaleniu, w którym pośredniczy TGF-β oraz odkładaniu kolagenu w blaszce. Preparat wykazywał dobre możliwości redukcji krzywizny prącia i zmniejszenia zwapnienia narządu.
Z pewnością lek ten wymaga dalszych szerokich badań. Jednakże niedawne badania zdają się potwierdzać zasadność stosowania tej substancji, szczególnie w skojarzeniu z kolchicyną i metodami fizjoterapeutycznymi.
10) Inhibitory fosfodiesterazy typu 5
Są to substancje stosowane popularne w leczeniu erekcji, jak sildenafil, tadalafil czy wardenafil. Punktem wyjścia łączącym je z chorobą Peyroniego jest ograniczenie stresu oksydacyjnego odpowiedzialnego za stan zapalny, przebudowę tkanek i w efekcie zwłóknienie.
Szczególnie zwraca się uwagę na leczenie tymi specyfikami pacjentów, u których ze współistniejącym zaburzeniem erekcji.
Efekty tych leków nadal wymagają dalszych badań, szczególnie w kontekście typu schorzenia. Bowiem część badań skupia się na pacjentach bez wyczuwalnej blaszki, a jedynie z blizna obecną w ultrasonografii Dopplerowskiej.
Nie brak jest jednak badań potwierdzających bezpieczne i skuteczne stosowanie leków z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu piątego, w tym tadalafilu.
11) Kolagenaza Clostridium histolyticum
Już na pierwszy rzut oka co wprawniejszy w dziedzinie biochemii pacjent dostrzeże, że nazwa „kolagenaza” koresponduje z ideą enzymu. Bowiem tak właśnie jest; kolagenaza to enzym bakteryjny rozkładający kolagen śródmiąższowy.
Początkowe zainteresowanie tą substancją datowane jest na lata osiemdziesiąte XX wieku. Wtedy to po raz pierwszy została zastosowana w leczeniu choroby Peyroniego.
Enzym ten selektywnie rozkłada kolagen zawarty w płytce tworzącej się podczas choroby. Lek ten został ponadto zatwierdzony przez Amerykańska Agencję Żywności i Leków (FDA).
Badania sugerują wysoką skuteczność leczenia z użyciem kolagenazy. Od 2013 roku (data zatwierdzenia leku w terapii choroby Peyroniego przez FDA) enzym ten stanowi podstawę leczenia tej choroby.
Jest ona minimalnie inwazyjna, a jej wyższość nad pozostałymi lekami była dowodzona w wielu badaniach na przestrzeni ostatniej dekady.
Raportowane działania niepożądane to ból w dolnej części pleców, bóle kończyn, parestezje, duszności, miejscowe martwice skóry i tkanek miękkich oraz omdlenia.
Jednakże lek na bazie kolagenazy Clostridium histolyticum stał się w niedawne przeszłości domeną intensywnej dyskusji, bowiem w dniu 5.12.2019 r. Komisja Europejska wycofała pozwolenie na dopuszczenie do obrotu preparatu Xiapex (kolagenaza clostridium histolyticum) na terenie UE.
Wycofanie produktu nastąpiło na wniosek podmiotu odpowiedzialnego (Swedish Orphan Biovitrum AB), który podjął decyzję o trwałym zaprzestaniu wprowadzania produktu Xiapex do obrotu z powodów handlowych.
W związku z powyższymi aberracjami rynku zaczęto szukać uzasadnienia do sprowadzania leku w formie importu docelowego na teren naszego kraju.
Rada Przejrzystości wydała pozytywne Stanowisko nr 88/2020 z dnia 23 listopada 2020 r., natomiast Prezes Agencji wydał negatywną Rekomendację nr 85/2020 z dnia 30 grudnia 2020 r. dla produktu Xiaflex/Xiapex (kolagenaza clostridium histolyticum) we wskazaniu: choroba Peyroniego.
W wyniku powyższego braku zgody zlecono wykonanie aneksu do poprzedniego raportu Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji – Wydział oceny technologii medycznych.
„Pismem z dnia 8.11.2022 r., znak: PLD.45340.2348.2020.11.KB (data wpływu do AOTMiT: 8.11.2022 r.), Minister Zdrowia na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2555 z późn. zm.) zlecił zbadanie zasadności wydawania zgody na refundację w ramach importu docelowego produktu leczniczego:
- Xiaflex/Xiapex, kolagenaza clostridium histolyticum, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
we wskazaniu: choroba Peyroniego w fazie stabilnej po nieskutecznym leczeniu zabiegami ESWT, werapamilem, deksametazonem, dużymi dawkami witaminy E, pentoxyfiliną, inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 i kąpielami borowinowymi (kontynuacja leczenia dla indywidualnego pacjenta).”
W wyniku przeprowadzonych analiz i opracowanego aneksu do raportu wydano nowe stanowisko Rady Przejrzystości (Stanowisko Rady Przejrzystości nr 16/2023 z dnia 6 lutego 2023 roku) i nową rekomendację prezesa (Rekomendacja nr 16/2023 z dnia 27 marca 2023 r.). W nich to czytamy:
„Rada Przejrzystości uznaje za zasadne wydawanie zgód na refundację leku Xiaflex/Xiapex (kolagenaza clostridium histolyticum), proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, we wskazaniu: choroba Peyroniego w fazie stabilnej po nieskutecznym leczeniu zabiegami ESWT, werapamilem, deksametazonem, dużymi dawkami witaminy E, pentoxyfiliną, inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 i kąpielami borowinowymi.” Źródło
A także:
„Prezes Agencji rekomenduje wydawania zgód na refundację produktu leczniczego Xiaflex/Xiapex (kolagenaza clostridium histolyticum) we wskazaniu: choroba Peyroniego w fazie stabilnej po nieskutecznym leczeniu zabiegami ESWT, werapamilem, deksametazonem, dużymi dawkami witaminy E, pentoxyfiliną, inhibitorami fosfodiesterazy typu 5 i kąpielami borowinowymi” Źródło
Wypracowanie powyższego, zgodnego stanowiska obu organów skutkuje możliwością ponownego stosowania preparatu (oczywiście w ściśle określonych przypadkach) w ramach refundacji.
Choroba Peyroniego zastrzyki – skuteczność i ceny
Wskazania European Association of Urology z 2022 roku wskazują, że podanie dopłytkowe kolagenazy clostridium histolyticum ma wpływ na istotne zmienienie krzywizny prącia, długości i średnicy płytek włóknistych u pacjentów ze stabilną chorobą Peyroniego.
Jak czytamy w aneksie do wspomnianego raportu:
„W ramach opisu wytycznych z 2020 r. podano, że kolagenaza clostridium histolyticum została wymieniona we wszystkich odnalezionych wytycznych jako terapia wykazująca korzyści w postępowaniu z chorobą Peyroniego. Między innymi europejskie wytyczne z 2020 r. wskazały, że podawanie dopłytkowe kolagenazy clostridium histolyticum jest związane z istotnym zmniejszeniem skrzywienia prącia, średnicy i długości płytki włóknistej u pacjentów. Według wytycznych CUA 2018 grupę pacjentów, która może najbardziej skorzystać z w/w terapii, stanowią chorzy ze stabilną chorobą i krzywizną prącia wynoszącą od >30°.”
Ceny takowego leczenia nie należą jednak do niskich. Nic dziwnego, że to właśnie wysokie koszty refundacji (w oparciu o niejasne w tamtym czasie dla prezesa przesłanki do skutecznego zastosowania) były powodem niezgody między zaleceniami Rady Przejrzystości.
Bazując na szacunkowych wyliczeniach zawartych w omawianym raporcie można przedstawić, że lek Xiaflex stosuje się przez maksymalnie 4 cykle, w ramach to których wykonuje się łącznie 8 wstrzyknięć. Na jedno wstrzyknięcie przypada 0,58mg leku. Jedna fiolka zawiera 0,9mg substancji czynnej. W związku z tym oszacowane koszty uwzględniają użycie jednej fiolki na jedno wstrzyknięcie.
„Cena produktu leczniczego Xiaflex/Xiapex (kolagenaza clostridium histolyticum) proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, wynosi $ 6 191,086 za opakowanie (26 745,46 PLN7 ). W zleceniu MZ z 2020 r. podano informację, iż cena za opakowanie leku Xiaflex wynosi 23 723,40 PLN.” Źródło
W związku z powyższym średni koszt leczenia jednego pacjenta to 213 963,68zł
Jak widać z powyższych informacji terapia ta nie jest tania, ale jej skuteczność zdaje się być wysoka. Mimo to nie należy ona do terapii wymienianych jako pierwszego rzutu w chorobie Peyroniego, a użycie kolagenazy jest wskazane dopiero gdy wyczerpane zostaną inne możliwości terapeutyczne.
Nowy lek na chorobę Peyroniego – nadzieja, szansa czy ślepy zaułek?
Jak sami Państwo widzą, omawiane schorzenie nie należy do wdzięcznych w leczeniu. Wynika to niedoskonałości fizjologii naszego ciała. Dlatego leczenie niejednokrotnie kończy się na interwencji chirurgicznej.
Jednakże coraz to nowsze sposoby są testowane klinicznie, w celu ułatwienia farmakoterapii. Z pewnością te badania nadal będą trwały. Być może w przyszłości udoskonalimy wykorzystanie kolagenazy w iniekcjach. Może rozwiązanie przyniesie terapia skojarzona.
Z pewnością warto obserwować najnowsze badania w tym zakresie.
Nieleczona choroba Peyroniego – co może spowodować, jakie są powikłania?
Nieleczona choroba Peyroniego może być przyczyną poważnych problemów. W następstwie jej rozwoju może dojść do impotencji oraz utrudnienia, a nawet niemożliwości odbywania stosunków płciowych.
Z pewnością objawy tego schorzenia będą obniżać jakość życia, w tym życia seksualnego. Tego typu komplikacje często rodzą problemy emocjonalne, psychiczne i lękowe. Pomijając już nawet szczególnie istotny aspekt zdrowia fizycznego, to należy pamiętać że równie groźny będzie rozwój depresji.
Podsumowanie
Należy zauważyć, że obecnie nie ma żadnego leku, który gwarantuje wyleczenie choroby Peyroniego, a leki stosowane niosą z sobą ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.
W farmakoterapii choroby Peyroniego podejmowano próby stosowania preparatów takich jak:
- witamina E – przede wszystkim posiada ona zdolność do usuwania wolnych rodników z organizmu. Między innymi dzięki temu witamina E może wykazywać działanie hamujące postęp choroby oraz stabilizujące ją. Jej stosowanie nie powoduje żadnych skutków ubocznych Źródło
- kolchicyna – substancja ta ma działanie przeciwobrzękowe. Hamuje ona również wydzielanie kolagenu i może redukować rozmiar płytki Peyroniego. Tym samym może ona wpływać na zmniejszenie krzywizny prącia. Skutki uboczne stosowania kolchicyny to głównie problemy jelitowe oraz obniżenie liczby krwinek; Źródło
- tamoksyfen – substancja ta wydaje się redukować ból prącia przy wzwodzie. Poza tym ma ona dość mały wpływ na rozmiar płytki Peyroniego, a jej działanie na krzywiznę członka nie jest jeszcze do końca zweryfikowane . Skutki uboczne terapii przy użyciu tamoksyfenu to głównie zaburzenia jelitowe oraz łysienie. Źródło
- aminobenzoesan potasu – wyniki badań wskazują, iż substancja ta jest w stanie zmniejszyć rozmiar płytki Peyroniego . Dodatkowo aminobenzoesan potasu może stabilizować krzywiznę członka, co ma pełnić w tym przypadku funkcję ochronną, natomiast brak jest wpływu na już istniejącą krzywiznę;
Jednak większość z nich nie jest potwierdzona jako standardowe leczenie choroby Peyroniego. Brak jest naukowych dowodów działania leków w formie monoterapii, tj. stosowania jednego leku , bez łączenia z innymi lekami.
Dalsze badania dotyczące terapii lekami doustnymi mają za zadanie wykazać, czy będą one mogły znaleźć zastosowanie w terapii skojarzonej Choroby Peyroniego.
Tel: 503-733-127
ZOBACZ OPINIE O NAS W GOOGLE
Specjaliści KORE
Bibliografia:
- Biuletyn Informacji PublicznejAgencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji [10.08.2023r.].
- Chung, E., DeYoung, L., & Brock, G. B. (2011). The role of PDE5 inhibitors in penile septal scar remodeling: assessment of clinical and radiological outcomes. The journal of sexual medicine, 8(5), 1472-1477.
- El-Khatib, F. M., Towe, M., & Yafi, F. A. (2020). Management of Peyronie’s disease with collagenase Clostridium histolyticum in the acute phase. World Journal of Urology, 38, 299-304.
- Hellstrom, W. J. (2009). Medical management of Peyronie’s disease. Journal of Andrology, 30(4), 397-405.
- Ibrahim, A., Gazzard, L., Alharbi, M., Rompré-Brodeur, A., Aube, M., & Carrier, S. (2019). Evaluation of oral pentoxifylline, colchicine, and penile traction for the management of Peyronie’s disease.Sexual Medicine, 7(4), 459-463.
- Karaszewski, J., Darewicz, B. (2016). CHOROBA PEYRONIEGO – MOŻLIWOŚCI FARMAKOTERAPII MIEJSCOWEJ. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu 1 (46) 2016
- Li, E. V., Esterquest, R., Pham, M. N., Panken, E. J., Amarasekera, C., Siebert, A., ... & Levine, L. A. (2021). Peyronie’s disease: pharmacological treatments and limitations. Expert Review of Clinical Pharmacology, 14(6), 703-713.
- Paulis, G., Brancato, T., D’ascenzo, R., De Giorgio, G., Nupieri, P., Orsolini, G., & Alvaro, R. (2013). Efficacy of vitamin E in the conservative treatment of P eyronie’s disease: legend or reality? A controlled study of 70 cases. Andrology, 1(1), 120-128.
- Safarinejad, M. R. (2004). Therapeutic effects of colchicine in the management of Peyronie’s disease: a randomized double-blind, placebo-controlled study. International journal of impotence research, 16(3), 238-243.
- Safarinejad, M. R., Hosseini, S. Y., & Kolahi, A. A. (2007). Comparison of vitamin E and propionyl-L-carnitine, separately or in combination, in patients with early chronic Peyronie’s disease: a double-blind, placebo controlled, randomized study. The Journal of urology, 178(4), 1398-1403.
- Shaw, E. J., Mitchell, G. C., Tan, R. B., Sangkum, P., & Hellstrom, W. J. G. (2013). The non-surgical treatment of Peyronie disease: 2013 update. The World Journal of Men’s Health, 31(3), 183-192.
Data publikacji: 29.08.2023
Data ostatniej aktualizacji: 02.11.2023
Ukończył farmację na Uniwersytecie Medycznym imienia Piastów Śląskich we Wrocławiu. Autor publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu farmacji i medycyny. Publikował między innymi w czasopiśmie Pharmacopola. Pasjonat leku roślinnego, etnomedycyny, farmacji klinicznej i historii nauk medycznych. Prywatnie miłośnik futbolu i piwowarstwa.
