Rozstępy stanowią powszechny problem oraz wyzwanie dla kosmetologów i lekarzy. Ten popularny defekt często wymaga długotrwałej terapii, łączącej więcej niż jeden zabieg.
Podczas pracy z rozstępami zabiegowiec skupia się przede wszystkim na pobudzeniu komórek skóry do produkcji nowych włókien kolagenowych, aby zwiększyć elastyczność skóry, zabiegi mają doprowadzić także do poprawy krążenia, stymulacji procesów regeneracyjnych i naprawczych skóry.
W artykule poznamy przyczyny powstawania rozstępów oraz najskuteczniejsze metody ich likwidacji.
W Centrum KORE w Swarzędzu koło Poznania z sukcesami zajmujemy się leczeniem blizn i rozstępów.
Czym są rozstępy?
Rozstępy to wrzecionowate, równoległe pasma ścieńczałej skóry, wyglądem przypominające bliznę. Ich przyczyną są uszkodzenia w strukturze włókien kolagenowych, tworzących tkankę łączną włóknistą.
W wyniku działania dużych sił rozciągających, włókna kolagenowe ulegają pęknięciu, stają się cienkie i poprzerywane. W obrazie histopatologicznym można zauważyć, że wiązki kolagenowe są popękane i przebiegają równoległe do powierzchni skóry. Włókna sprężyste zaś są rozerwane, splątane i występują na krańcach zmian, w wieloletnich rozstępach zanikają.
W rozstępach dochodzi do charakterystycznego ścieńczenia skóry właściwej, naskórka oraz bariery skórno – naskórkowej. Skóra w obrębie rozstępów pozbawiona jest przydatków: mieszków włosowych, gruczołów potowych i łojowych. Skóra objęta zmianami jest mniej elastyczna i wiotka.
Charakterystyczną cechą jest również mniejszy stopień pigmentacji w porównaniu ze skórą zdrową. Najczęstszą lokalizacją rozstępów są: brzuch, uda, pośladki, piersi, plecy, czy ramiona.
Jak powstają rozstępy? – Fazy ewolucyjne rozstępów.
Faza zapalna charakteryzuje się zmianami w kolorze czerwonym, sinym, czerwononiebieskim. Zmiana jest lekko wyniosła ponad powierzchnię skóry. W obrazie histopatologicznym widoczny jest stan zapalny wokół zmiany, obrzęk skóry właściwej, rozszerzenie naczyń krwionośnych z naciekiem limfatycznym.
Rozstępy w tej fazie utrzymują się do 6 miesięcy. Dochodzi do zaniku głównie włókien elastycznych oraz kolagenowych. W późniejszym etapie dochodzi do ścieńczenia naskórka.
Faza zanikowa rozstępów różni się od zapalnej kolorem zmiany, przybierają one jaśniejszy kolor biało-perłowy wraz z ustąpieniem stanu zapalnego, rozstępy są płaskie, bądź wklęsłe. Skóra w miejscu występowania rozstępu ulega atrofii oraz pomarszczeniu. Zmiany tego charakteru pojawiają się po 6 miesiącach od powstania zmiany.
Przyczyny powstawania rozstępów
Rozstępy mogą powstawać na skutek zmian fizjologicznych w organizmie oraz stanowić efekt wielu chorób. Jedną z przyczyn powstawania rozstępów są również uwarunkowania genetyczne.
U osób z genetyczną podatnością do tworzenia się rozstępów obserwuje się zmiany ekspresji genów odpowiadających za właściwą strukturę kolagenu, elastyny i fibronektyny. Powoduje to zmniejszoną wytrzymałość wyżej wymienionych białek na rozciąganie i łatwiejsze tworzenie się zmian.
Rozstępy mogą powstawać także na skutek rozciągania, którego przyczyną może być nagły przyrost masy mięśniowej, rozbudowa tkanki tłuszczowej, ciąża, nagły wzrost, czy zbyt szybkie stracenie masy ciała. Do czynników biochemicznych warunkujących powstawanie rozstępów możemy zaliczyć zmiany hormonalne.
Zwiększone stężenie hormonów steroidowych, estrogenów, kortyzolu, czy zwiększoną ekspresje receptorów hormonalnych w okolicach podatnych na powstawanie rozstępów.
Mogą one powodować zmiany strukturalne oraz funkcjonalne elementów odpowiadających za prawidłową rozciągliwość skóry. Rozstępy odnotowywane są również w wielu schorzeniach endokrynnych, jako objaw zespołu Cushinga, czy nadczynności nadnerczy.
Rozstępy, a blizny – porównanie
Rozstępy wykazują wiele cech wspólnych z blizną. Należą do nich między innymi towarzyszący zanik przydatków skórnych, wygładzenie naskórka, czerwone zabarwienie (faza zapalna) oraz charakter zanikowy.
Są również mocno odgraniczone od skóry zdrowej. Różnica między rozstępem, a blizną polega na pochodzeniu zmiany. Powstanie blizny jest poprzedzone urazem w obrębie skóry właściwej lub tkanki podskórnej.
Rozstępy powstają na skutek zmian w strukturze tkanki łącznej, nie poprzedzonych wcześniejszym urazem mechanicznym, chemicznym, czy fizycznym.
Rodzaje rozstępów ze względu na miejsce występowania
Rozstępy na brzuchu
rozstępy na brzuchu – stanowią często uporczywy problem wielu, świeżo upieczonych mam. Zmiany hormonalne oraz wzrost tkanki tłuszczowej odpowiada za powstawanie rozstępów w czasie ciąży, głównie obserwowany w II i III trymestrze.
Zmiany te mogą także stanowić rezultat nagłego przybrania na wadzę bądź odwrotnie, szybkiego schudnięcia. Rozstępy na brzuchu są również charakterystyczne w zespole Cushinga, który objawia się podwyższonym poziomem kortyzolu oraz otyłością brzuszną.
Rozstępy na piersiach
rozstępy na piersiach – stanowią nieestetyczny kompleks wielu kobiet, który może mieć wiele przyczyn. Rozstępy na piersiach mogą pojawić się w wyniku dojrzewania, ciąży, czy stosowania antykoncepcji hormonalnej, wszystkie te sytuacje wiążą się ze zmianą gospodarki hormonalnej, wzrostem stężenia estrogenów, co wiążę się z nagłym zwiększeniem objętości piersi.
Rozstępy w tej okolicy mogą być również efektem przybrania na wadze (rozbudowa tkanki tłuszczowej), czy jako efekt wszczepienia implantów piersi.
Rozstępy na udach i pośladkach
rozstępy na udach i pośladkach – często są następstwem nagłego wzrostu tkanki tłuszczowej, otyłości oraz szybkiego wzrostu w okresie dojrzewania. Towarzyszą również osobom intensywnie trenującym, wykonującym ćwiczenia siłowe, powodując rozrost mięśni.
Rozstępy ud, pośladków czy ramion obserwuje się także u osób związanych z kulturystyką, gdzie powszechnych zjawiskiem środowiskowym jest domięśniowe przyjmowanie steroidów, których podanie ma na celu szybkie rozbudowanie masy mięśniowej i osiągniecie pożądanej sylwetki.
Rozstępy na plecach
rozstępy na plecach – główną przyczyną ich powstania jest nagły, szybki wzrost związany z procesem dojrzewania. Najczęstszą lokalizacją tych zmian jest okolica lędźwiowa.
Zabiegi gabinetowe na rozstępy
W leczeniu rozstępów wykorzystywane są różne zabiegi i terapie łączone. Do najczęściej stosowanych procedur w gabinetach kosmetologicznych możemy zaliczyć: laseroterapię ablacyjną i nieablacyjną, mezoterapię igłową, mezoterapię mikroigłową, mikrodermabrazję, peelingi chemiczne, karboksyterapię, czy radiofrekwencję mikroigłową.
Ostatni z wymienionych zabiegów możemy zaliczyć jako najbardziej skuteczny, ze względu na dwukierunkowe działanie oraz zdolność wywołania kontrolowanego uszkodzenia w głębszych warstwach skóry. Odbudowa tkanek na tym poziomie przynosi najlepsze rezultaty terapeutyczne i najefektywniejszy efekt końcowy, bez długiego okresu rekonwalescencji.
Radiofrekwencja mikroigłowa
Radiofrekwencja mikroigłowa jest metodą łączącą rafiofrekwncję i mikronakłuwanie. Wykorzystuje emisję fal radiowych, które ogrzewają tkanki, powodując ich pobudzenie oraz bezpośrednią stymulację komórek do produkcji białek podporowych.
Ogrzanie tkanki powoduje skrócenie włókien kolagenowych, uruchomienie procesów naprawczych oraz stymulacje komórek skóry do produkcji nowego kolagenu. Odnowione tkanki zyskują sprężystość oraz odnowioną strukturę. W momencie wkłucia mikroigieł, dochodzi do kontrolowanego uszkodzenia tkanki.
Mikronakłucia penetrują tkankę aż do 3,5 mm, wywołując kontrolowany stan zapalany. W rezultacie dochodzi do aktywacji intensywnych procesów regeneracyjnych. Zabieg radiofrekwencji mikroigłowej ma za zadanie wywołać proces budowania nowych wiązań między resztkami włókien kolagenowych, które mogą zostać uszkodzone w wyniku rozstępów.
By zredukować rozstępy trzeba zwykle od 4 do 8 zabiegów, raz na 4 tygodnie. Aby utrzymać rezultaty zabiegu oraz zapobiec powstawaniu nowych rozstępów zalecane jest wykonanie zabiegów przypominających.
Zabieg przypominający powinien być wykonany po okresie rekonwalescencji, pełnym zregenerowaniu skóry, około 3-6 miesięcy od ostatniego zabiegu. To pomoże osiągnąć optymalne, zadowalające efekty. Przeciwskazania do wykonania rafiofrekwencji mikroigłowej: rozrusznik serca, obecność metalowych i silikonowych implantów w okolicy zabiegowej.
Zaburzenia czucia, aktywne stany zapalne skóry, zaburzenia krążenia obwodowego, ciąża, laktacja, gorączka, gruźlica, łuszczyca. Nowotwory (do 5 lat po leczeniu), cukrzyca, epilepsja, skłonność do keloidów, choroby autoimmunologiczne, miastenia, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina, gościec mięśniowo-ścięgnisty, łysienie plackowate, AZS, WZW, zakrzepica, niska krzepliwość krwi, nadciśnienie, żylaki, choroby krwi, spożywanie alkoholu przed zabiegiem, pompa insulinowa, terapia retinoidami, opryszczka.
Mezoterapia igłowa
Polega on na śródskórnym lub podskórnym podaniu substancji biologicznie czynnej lub ich mieszanin. W wyniku nakłucia dochodzi do stymulacji fibroblastów, czyli komórek skóry, odpowiedzialnych za produkcję nowych włókien kolagenowych oraz elastynowych. W terapii rozstępów najczęściej stosowanymi substancjami aktywnymi są witaminy A, C, i E stymulujących odbudowę tkanki łącznej, a także aminokwasy (hydroksyprolina, glicyna) oraz hydrolizowane proteiny (kolagen, elastyna).
Stosowane są również wyciągi roślinne z wąkroty azjatyckiej, które stymulują produkcje nowych włókien kolagenowych. Dzięki indywidualnie dobranej substancji aktywnej, zabieg mezoterapii igłowej na rozstępy pozwala wpłynąć na zwiększenie poziomu nawilżenia, uzupełnia niedobory witamin i minerałów oraz poprawia mikrokrążenie.
Zalecane jest wykonanie około 4–6 zabiegów w odstępach co 2–4 tygodnie oraz przeprowadzanie 1 zabiegu raz w miesiącu przez 3–6 miesięcy w celu podtrzymania efektu. Rezultatem zabiegu jest zwiększenie napięcia i elastyczności skóry oraz stopniowe zanikanie rozstępów.
Najlepsze i najszybsze efekty można osiągnąć wykonując mezoterapię na świeże rozstępy, w fazie zapalnej. Przeciwskazania do mezoterapii igłowej: ostra infekcja wirusowa i stany zapalne skóry, choroby nowotworowe, choroby autoimmunologiczne, ciąża i karmienie piersią, zaburzenia krzepliwości krwi, przyjmowanie leków wydłużających czas krzepnięcia.
Laser nieablacyjny
W laseroterapii frakcyjnej wykorzystywane są lasery nieablacyjne, których fale wykazują zdolność penetrowania głęboko zlokalizowanych tkanek. Zogniskowana wiązka lasera na poziomie naskórka tworzy strefę koagulacji. Wiązka lasera skupia się tylko na zmienionym chorobowo fragmencie skóry.
Tworzy na niej kontrolowaną ilość mikrouszkodzeń. Zabieg inicjuje miejscowy stan zapalny z towarzyszącym obrzękiem oraz rumieniem. Odpowiedzią organizmu jest wzmożona regeneracja skóry oraz uruchomienie procesów naprawczych w poddanej zabiegowi okolicy. W wyniku tego skóra odbudowuje się i uzyskuje zrewitalizowaną strukturę.
Przeciwskazania do wykonania zabiegu to: ciąża i karmienie piersi, świeża opalenizna lub stosowanie samoopalacza w czasie krótszym niż dwa tygodnie przed zabiegiem ze względu na zmiany kolorytu skóry, stosowanie witaminy A w czasie krótszym niż dwa tygodnie przed zabiegiem, ze względu na ich wpływ na koloryt skóry, przyjmowanie leków zmniejszających krzepliwość krwi, antybiotyków o działaniu fotouczulającym, antydepresantów, w czasie krótszym niż sześć miesięcy przed zabiegiem ze względu na możliwość wystąpienia reakcji chemicznej, spożywanie alkoholu w czasie krótszym niż 24 godziny przed zabiegiem ze względu na zmniejszenie krzepliwości krwi, nowotwór, padaczka, cukrzyca, rozrusznik serca, terapia retinoidami.
Lasery ablacyjne
Lasery ablacyjne poprzez krótkotrwałe działanie wysokoenergetycznej wiązki laserowej, powodują ablację tkanek. W wyniku zabiegu dochodzi do powstania martwicy naskórka w miejscu uszkodzenia włókien kolagenowych. Zabieg stymuluje komórki macierzyste do odbudowy uszkodzonych fragmentów.
Skóra po zabiegu jest obrzęknięta i zaczerwieniona, a po upływie kilku dni przybiera brązowy kolor i ulega złuszczaniu. Zabiegi z użyciem laserów ablacyjnych są bardziej agresywne od tych wykonanych z użyciem laserów nieablacyjnych, dlatego wymagają kilkutygodniowego okresu rekonwalescencji.
Jeżeli chodzi o przeciwskazania do wykonania zabiegu to są takie same jak przy poprzedzającym zabiegu.
Karboksyterapia
Zabieg polega na kontrolowanej śródskórnej lub podskórnej iniekcji dwutlenku węgla. Dwutlenek węgla podany do tkanki objętej rozstępami powoduje poprawę ukrwienia i dotlenienia skóry, jej ujędrnienie i wygładzenie. Pod wpływem karboksyterapii dochodzi również do degradacji starego kolagenu i stymulacji komórek skóry do produkcji nowego.
Karboksyterapia wykonana w miejscu zmian aktywuje komórki skóry do naprawy i regeneracji, dzięki czemu obserwujemy zmniejszenie widoczności rozstępów. Widoczne efekty to: ujędrnienie skóry, działanie wygładzające, zagęszczające skórę. Liczba sesji zabiegowych może wahać się między kilkoma a kilkunastoma, najcześciej z tygodniowym odstępem czasu.
Przeciwskazania: stany zapalne skóry, ciąża oraz okres karmienia piersią, niewydolność serca, płuc, wątroby oraz nerek, przebycie udaru mózgu oraz zawału mięśnia sercowego, choroby krwi (np. anemia, hemofilia), schorzenia naczyń obwodowych (np. miażdżyca, zakrzepowe zapalenie żył), choroby nowotworowe i okres 5 lat od ich całkowitego wyleczenia, epilepsja,
Zabieg z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego.
Głównym celem stosowania osocza bogatopłytkowego jest dostarczenie dodatkowej porcji zagęszczonych czynników wzrostu pochodzących z płytek krwi do miejsc, które chcemy poddać przebudowie, regeneracji. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, w polu zabiegowym nakładamy krem znieczulający na około 30 minut pod okluzją.
Procedurę rozpoczyna pobranie niewielkiej ilości krwi żylnej od pacjenta. Najczęściej krew pobierana jest z żyły w okolicy zgięcia łokciowego. Po pobraniu krew umieszcza się w specjalistycznej wirówce, w celu odwirowania elementów morfotycznych.
Zabieg cieszy się dużą popularnością ze względu na niskie ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych – biozgodność osocza z organizmem pacjenta. Efektem zastosowania serii zabiegów (3-4 zabiegów w odstępach co 2 tygodnie) z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego jest poprawa elastyczności, struktury, napięcia i gęstości skóry, wygładzenie zmarszczek i fałdów oraz odmłodzenie, regeneracja, zmniejszenie widoczności blizn oraz rozstępów.
Skóra staje się lepiej ukrwiona, a procesy odnowy przebiegają w niej znacznie szybciej. Do głównych przeciwskazania do wykonania zabiegu należą: ostra infekcja wirusowa i stany zapalne skóry, choroby nowotworowe, choroby autoimmunologiczne, ciąża i karmienie piersią, zaburzenia krzepliwości krwi, przyjmowanie leków wydłużających czas krzepnięcia, terapia retinoidami.
Laser frakcyjny CO2
Technika wykonania zabiegu polega na kontrolowanym, częściowym uszkodzeniu skóry, co powoduje stymulację zachodzących w niej procesów odbudowę i regenerację. Światło lasera frakcyjnego CO2 wnika w głąb skóry i jest pochłaniane przez zawartą w niej wodę.
W wyniku reakcji fototermicznej dochodzi do natychmiastowego podgrzania wody w tkance, a następnie jej odparowania i wydzielenia ciepła, które częściowo uszkadza komórki znajdujące się w sąsiedztwie.
W ten sposób uruchamiane są naturalne mechanizmy naprawcze, które prowadzą do tworzenia się nowych włókien kolagenowych. Skóra przebudowuje się, staje się gładsza, grubsza, sprężysta i bardziej napięta.
Laser frakcyjny CO2 jest przeważnie stosowany w celu poprawy wyglądu, elastyczności i kondycji skóry, złuszczenia wierzchnich warstw naskórka, usuwania rozstępów oraz blizn. Sam zabieg trwa około 30 minut i przeważnie przeprowadza się go po znieczuleniu skóry kremem z lidokainą.
Przynajmniej przez kilka dni po zabiegu należy powstrzymać się o intensywnej aktywności fizycznej. Jeszcze dłuższy zakaz dotyczy korzystania z basenu, sauny i gorących kąpieli oraz opalania się. Skóra po zabiegu laserowym jest wyjątkowo wrażliwa na działanie słońca i bardzo łatwo wtedy o przebarwienia. Najcześciej zabieg wykonuje się w serii 4 – 6 spotkań z miesięcznym odstępem.
Przeciwskazania: ciężkie choroby ogólnoustrojowe, choroba nowotworowa, ciąża, karmienie piersią, aktywne infekcje bakteryjne i wirusowe skóry, przewlekłe dermatozy (np. łuszczyca lub atopowe zapalenie skóry), bielactwo, przyjmowanie doustnych retinoidów (6 miesięcy przed za- biegiem), leków światłouczulających (np. tetracyklin), sterydów, stosowanie peelingów (1 miesiąc przed zabiegiem), świeża opalenizna (1 miesiąc przed zabiegiem).
Mikrodermabrazja
Mikrodermabrazja to rodzaj kontrolowanego złuszczania powierzchownych warstw naskórka, za pomocą różnych materiałów ściernych (m.in. diamentu, korundu).
Mikrodermabrazja w terapii rozstępów ma na celu pobudzenie włókien kolagenowych do ich odbudowy, produkcję nowych włókien elastycznych poprzez stymulację komórek skóry, spłycenie zmian oraz zwiększenie napięcia i elastyczności skóry.
Często aby zwiększyć penetracje oraz uzyskać lepsze efekty łączy się zabieg mikrodermabrazji diamentowej z peelingami chemicznymi. Mikrodermabrazja złuszczy zrogowaciałe warstwy naskórka, dzięki czemu wybrany kwas będzie miał możliwość dotrzeć głębiej, zadziałać na regenerująco i zmniejszyć rozstępy.
Zalecane jest wykonywanie serii 10–20 zabiegów, w odstępach co 7–14 dni. Przeciwwskazaniem do zabiegów są uszkodzenia skóry, infekcje, gorączka, zakażenia w miejscu poddawanym zabiegowi, aktywna łuszczyca w polu zabiegowym, opryszczka, ciąża, karmienie piersią, terapia retinoidami.
Zabiegi z wykorzystaniem substancji aktywnych na rozstępy
Kwas glikolowy
Kwas glikolowy jest α-hydroksykwasem (AHA) stosowanym w kosmetologii w stężeniu 20–70%. Dzięki małej cząsteczce ma zdolność do penetracji głębszych warstw skóry. Kwas glikolowy działa złuszczająco dzięki zdolności do rozrywania wiązań komórkowych w skórze oraz regenerująco poprzez pobudzenie syntezy kolagenu i glikozaminoglikanów.
Terapie z kwasem glikolowym prowadzą do nawilżenia, regeneracji, delikatnego lub silnego złuszczenia, w zależności od czasu aplikacji, pH oraz formy roztworu. W terapii rozstępów stosuje się 50–70% roztwory kwasu glikolowego w serii 4–8 zabiegów, w odstępach 1–2 tygodniowych.
Kwas trichlorooctowy
Kwas trichlorooctowy (TCA), stosowany w stężeniu 30–50%, działa keratoplastycznie i cytotoksycznie na komórki skóry. TCA ma zdolność do głębokiej penetracji, do skóry właściwej, powodując koagulację białek oraz obumieranie komórek skóry. Kwas ten pobudza odnowę skóry poprzez stymulację fibroblastów do produkcji włókien kolagenowych.
Zastosowanie TCA w stężeniu powyżej 45% może spowodować wystąpienie obrzęków, strupów oraz blizn. Zabieg z użyciem TCA stosowany jest w terapii blizn potrądzikowych i pourazowych, rozstępów, zmarszczek oraz przebarwień skórnych. W terapii rozstępów wykorzystuje się jego wpływ pobudzający na odnowę włókien kolagenowych, spłycenie zmian oraz uelastycznienie skóry.
Preparat ten nakładany jest na rozstępy i pozostawiany na określony czas, by mógł wniknąć w głąb skóry. Dzięki temu skóra nabiera zdrowszego wyglądu, spłycają się blizny, w tym także rozstępy. Zaleca się wykonanie serii zabiegów dla uzyskania lepszych efektów redukcji rozstępów.
Retinol, retinyl, tretynoina.
W terapii rozstępów stosuje się zabieg z użyciem retinolu oraz jego pochodnych, takich jak retinyl, czy tretynoina,
Retinol i jego pochodne regulują podziały komórkowe w skórze, usuwają martwe komórki poprzez ich intensywne złuszczanie, stymulują produkcję nowych włókien kolagenowych i proteoglikanów oraz zwiększają nawilżenie i elastyczność skóry. Retinyl natomiast reguluje keratynizację naskórka, zwiększa podziały komórek skóry i przyspiesza jej regenerację.
Obie substancje stymulują produkcję ceramidów w skórze, które wzmacniają funkcję barierową skóry, zwiększają także jej elastyczność i nawilżenie. Preparat nanoszony jest na rozstępy i pozostawiany na dedykowany czas, następnie zmywany wodą, a na skórę nakładany jest krem łagodząco-natłuszczający.
Po 24 godzinach od zastosowania preparatu skóra staje się napięta i następuje jej złuszczanie, które trwa 3–4 dni. W terapii rozstępów zalecane jest przeprowadzenie 3–4 zabiegów, w odstępach co 2–3 tygodnie.
Substancje aktywne na rozstępy.
- Witamina A, C, E
- Tretynoina
- Wyciąg z cebuli
- Krzemionka organiczna
- Pirogronian sodu
- Kwas glikolowy i mlekowy
- Skrzyp, bluszcz, przywrotnik, soja, aloes
- Olej z wiesiołka
- Olej z dzikiej róży
- Masło kakaowe
- Masło shea
- Wąkrotka azjatycka
Profilaktyka przeciw rozstępom.
- Unikanie wahań wagi.
- Kontrola gospodarki hormonalnej.
- Aktywność fizyczna, poprzedzona odpowiednim doborem ćwiczeń.
- Masaż, w celu poprawy ukrwienia skóry, najlepiej wykonany preparatem bogatym w wielonienasycone kwasy tłuszczowe, czy masła wymienione w rozdziale wyżej.
- Naprzemienne natryski, zimną i ciepłą wodą, w celu poprawy krążenia i ukrwienia skóry.
- Dieta bogata w witaminy (głównie A, E, B5) oraz mikroelementy (cynk, krzem).
Podsumowanie
Rozstępy ze względu na złożoną etiopatogenezę mogą stanowić uporczywy, nieestetyczny problem. Często po zniwelowaniu zmian w jednym miejscu, niewłaściwy styl życia bądź niezależne od nas zmiany w organizmie mogą powielać problem.
W celu uzyskania zadowalających, trwałych efektów kluczowa jest również pielęgnacja domowa oraz profilaktyka zapobiegająca powstawaniu nowych rozstępów. W zależności od rodzaju źródła zmian niezbędna może okazać się pomoc specjalisty oraz wdrożenie leczenia.
Umów się na zabieg:
ZOBACZ OPINIE O NAS W GOOGLE
Specjaliści KORE
Gabriela Pęska – Redaktor medyczny
Z wykształcenia inżynier chemii kosmetycznej. Obecnie studiuje kosmetologię na Uniwersytecie Medycznym w Białymstoku. Z zamiłowania fanka popularyzacji nauki, kosmetologii, dietetyki oraz dobrych filmów.
Bibliografia:
- https://aestheticcosmetology.com/wp-content/uploads/2021/10/ACM-2021-05-vE-Gemza.pdf
- http://www.wbc.poznan.pl/Content/492899/index.pdf
- https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/bitstream/handle/item/143913/jastrzebska-wiesek_et-al_wspolczesne_mozliwosci_terapii_rozstepow_2018.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- http://aestheticcosmetology.com/wp-content/uploads/2021/04/ACM-2021-02-vD-Faruga-Lewicka.pdf
- https://www.umb.edu.pl/photo/pliki/WF_jednostki/samodzielna-pracownia-medycyny-estetycznej/podrecznik-podstawy_medycyny_estetycznej_ap_ver3.pdf
- https://aesthetica.com.pl/clients/25/pdf/AE_25_062-067.pdf
- http://aestheticcosmetology.com/wp-content/uploads/2019/01/ke2017.6-7.pdf
- https://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-article-BSL4-0012-0022/c/Kwolek.pdf
- Anna Kołodziejczak, „Kosmetologia tom I”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2020
Data publikacji: 24.07.2023
Data ostatniej aktualizacji: 25.07.2023
